De 10 nadelen van Aruba

Na het artikel over de 10 voordelen, nu zoals beloofd de 10 nadelen van leven op Aruba. Strikt voor ons en soms mij persoonlijk gesproken, dus helemaal subjectief vanuit ons en soms alleen mijn oogpunt bekeken! Helemaaaaaal niet bedoeld als klagen (daarom eerst de 10 voordelen), want we zijn God dankbaar dat Hij ons hier wil hebben, maar eerder licht grappig bedoeld en vooral om een inzichtje te geven in de verschillen tussen Nederland en hier.

10. Honden

Iedereen heeft hier een niet alleen blaffende maar ook bijtende hond… Een lid van onze connectgroep (journaliste) heeft het al meegemaakt, en ook fietsers hebben we al gezien te grazen genomen worden. Als je lekker rondwandelt in de buurt kan je je ineens rotschrikken van die beesten ook al zitten ze achter een hek. Er is net een wet uitgevaardigd die het baasjes verplicht ze op hun terrein te houden, laten we afwachten of dat verbetering geeft.

Er wonen hier ook veel Chinezen … misschien is dat een oplossing? 🙂

9. Geen riolering

Dat betekent dus dat je wc-papier niet mag doorspoelen, maar in een apart prullenbakje naast de pot moet doen. En dat moet je dan eens in de zoveel dagen bij de vuilnis doen. BEDAKI… stank blijft dus even hangen en het opruimen is een vies werkje, zeker met die nog niet zo secuur oplettende kinderen!

8. Sociale wenselijkheid

Niet echt helemaal een nadeel, maar mensen zijn hier erg beleefd over het algemeen. Hebben we liever dan botte directheid, maar betekent wel dat je niet altijd weet of mensen menen wat ze zeggen. Als ik mensen uitnodig voor onze Connectavonden of de kerk zeggen ze een stuk sneller JA dan in Nederland, maar dat betekent echt niet per sé dat je ze dan ook gaat zien! Verdacht vaak is er dan een sociaal aanvaardbaar excuus op het moment supreme. En als je hier met iemand het zondaarsgebed bidt of iemand komt naar voren voor bekering, betekent dat dus nog geen garantie van echte verandering of een ware discipel! Nogmaals: beleefdheid is altijd beter dan botheid, maar ‘laat je ja ja zijn, en je nee nee’ is op die beleefdheid een mooie bijbelse aanvulling.

7. Het is een eiland

En je kan er dus niet zo makkelijk af. Als je gewend bent af en toe de auto te pakken om in een andere omgeving te zijn, en binnen een half uurtje de grens over te kunnen steken, is dat even anders. Je moet je dus voorstellen dat je niet zo snel uit een stad net iets groter dan Deventer, zeg maar Zwolle, Arnhem, weg kan. Voor veel mensen niet erg, maar soms is afwisseling wel fijn.

En dat betekent dus ook dat als je telefoon kapot is, je gewoon een maand kan wachten op een onderdeel dat naar het eiland toe verscheept moet worden…

6. Tijdverlies

“Onthaasting” is hier niet nodig. Vanwege de warmte is het fysiek gezien ook nodiger om het tempo een tandje lager te zetten, maar ook zijn een aantal dingen hier anders geregeld. Een rekening betalen kan moeilijker via internetbankieren: je moet naar de bank of instantie toe, nummertje trekken, in de rij wachten, en als papieren nog niet in orde zijn nog een keer terug komen. Je bent zo wel lekker onder de mensen! Maar ook al gauw een halve dag kwijt aan iets waarvan je gewend bent het veel efficiënter te doen. Veel bedrijven en overheidsinstellingen nemen hun telefoon niet vaak op, dus moet je er naartoe om dingen gedaan te krijgen. Belastingzaken regelen, elektriciteit ‘inkopen’, je auto laten keuren (ja, dat moet je zelf doen) en een nieuw nummerbord (elk jaar) gekoppeld aan je wegenbelasting: alles kost veel tijd! Voeg daarbij files en midden op de dag twee uur sluiting wegens lunch, en er blijven maar 2 keuzes over: gefrustreerd raken of… meegaan in de onthaasting…

5. De warmte. Of de airco. Of de koude douche!

Koukleumen vinden dat je er niet over mag klagen natuurlijk, en ik persoonlijk heb daar ook geen reden toe. Ik ben gezegend met een lichaamstype dat nauwelijks zweet (ik beken dat ik alleen op zon- en feestdagen deo gebruik :-)) en goed tegen warmte kan. Maar voor anderen kan de hitte toch lastig zijn. Het is hier altijd 30 graden, en de altijd waaiende wind maakt het perfect. Maar in september stond die wind een maandje stil (orkanen iets noordelijker zuigen dan de wind weg) en is het zelfs voor mij wel even zweten.

Veel mensen houden daarom van veel airconditioning aan zetten. En daar heb ík dan weer een hekel aan. Woon je in de tropen, zit je nog te bibberen van de kou! Al helpt het in kantoorsituatie wel om productiever te zijn.

En er komt dus ook geen warm water uit je kraan. Niet handig met afwassen, en waar ik in NL wel een half uur kon douchen sprint ik hier in 5 minuten als de wiedeweerga weer weg van onder die koude straal vandaan!

4. Alles moet met de auto

En daar heb ik toch zo’n hekel aan! Als jongen uit Olst, gewend aan fietsritten van 10 km door de bossen naar de grote stad Deventer, ben ik helemaal geïndoctrineerd door het fietsisme. Beter voor je conditie, portemonnee, het milieu én zelfs de wereldwijde geopolitieke situatie (zie de interessante gevolgen van de gedaalde olieprijs!). Maar hier is fietsen niet onmogelijk maar wel erg moeilijk, zeker met kleine kinderen. Als je het toch doet is de kans dat je doodgereden en bezweet aankomt redelijk groot. (Als ik toch straks een fiets heb ga ik het toch gewoon doen hoor). Maar je zit dus veel in de auto hier helaas, en dat met z’n allen op een klein stuk grond, en dat betekent ook nog eens veel file! (EN: je ziet hier ELKE DAG ongelukken!) Ze zijn gelukkig erg hoffelijk hier (noodgedwongen waarschijnlijk), maar toch… laat me toch fietsen!!!

Als je vindt dat ik aangekomen ben weet je dus waarom. Hoef je me niet te zeggen hoor, je mag best tegen me liegen. Onze weegschaal zit nog altijd in de opslag te wachten op verscheping dus ik weet officieel nog van niks!

3. Muggen

Waarom Onze Lieve Heer deze beesten heeft gemaakt zal een veelgestelde vraag in de Opstanding zijn. Deze etterbakken kunnen paradijselijke omgevingen echt goed verpesten. Buitenlucht die op perfecte temperatuur is mag niet binnenkomen omdat het een zwerm van die bloedzuigers meebrengt. Genieten van een zonsondergang op het strand eindigt in rennen voor je leven omdat je samen met je kroost bedekt wordt met een vliegende zwarte wolk. Gehannes met klamboes en muggenbeten die ontstoken raken. Er is hier niet zoveel chikungunya als op buureiland Curaçao, maar toch kennen we er al twee die er flink ziek van zijn geweest. Voeg daarbij het feit dat ze wereldwijd doodsoorzaak nummer 1 zijn dankzij o.a. malaria, en je wenst al gauw terug te kunnen gaan met een tijdmachine naar de ark van Noach en met twee rake klappen de toekomst van heel wat ellende te verlossen!

2. Hoge prijzen

Het leven is duur op Aruba. Dachten we bij vertrek nog zo’n 10-20% hogere prijzen voor eerste levensbehoeften te kunnen verwachten, bij narekening blijkt dit eerder richting een 50% hoger prijspeil te gaan dan we gewend zijn in Nederland. Er zijn hier nauwelijks prijsvechters, supermarktbezoekjes met een een paar alledaagse kookbenodigdheden gaan al gauw over de 100-guldengrens (45 euro). En nu de euro sinds ons vertrek zo’n 15-20% gedaald is (waar onze zendingsinkomsten in overgemaakt worden) is het nog duurder allemaal. Gezond eten is hier echt een uitdaging: groenten en fruit zijn nóg duurder (zeker sinds naburig Venezuela een exportverbod daarop heeft uitgevaardigd). Wat wél goedkoper is, is benzine (diesel in ons geval).

1. Mensen missen

Bij de voordelen stonden de lieve mensen hier op #1, en bij de nadelen – hoe kan het ook anders voor sanguinici – ook weer mensen. Ouders, zussen, broers, oma’s en opa’s, neven en nichten, ooms en tantes, vrienden, gemeenteleden, collega’s en zelfs die grappige vage kennissen die zomaar om hoe ze zijn ons kunnen laten glimlachen en genieten dat we mens zijn… Je hebt een band opgebouwd: ik mijn hele leven, Nathalie in haar 16-jarige Nederlandse uitstapje, en die blijft. Iedereen is een unieke weerspiegeling van hoe kleurrijk en mooi God is, en niemand kan vervangen worden. Het is mooi dat mensen zo mooi zijn, en daarom ook het grootste nadeel. Skype, Facebook, whatsapp en e-mail helpen een beetje als pleister op de wonde, maar echt knuffelen en ruiken (dat doen Indo’s zoals je weet graag!) is toch het echte werk.

Dus als je één van die mensen bent: weet dat je bij ons een nummer-1-notering hebt gescoord.

🙂