Voorkom geestelijke inteelt – word een halfbloedje!

Iemand uit de gemeente vroeg me even iets meer te schrijven over wat ik ‘geestelijke inteelt’ noemde, dus bij deze!

Inteelt is wanneer dieren, planten of mensen die nauw verwant aan elkaar zijn, samen nakomelingen krijgen, en hierdoor bepaalde genetische afwijkingen worden versterkt. Bij het fokken van dieren wordt inteelt gebruikt om wenselijke eigenschappen te versterken, waardoor bijvoorbeeld de hondenrassen zijn ontstaan. Maar ook negatieve eigenschappen kunnen worden versterkt op deze manier – en nu weet je waarom die hond van je buurman zo agressief is! (Of een boxer hartklachten heeft)

Ook bij mensen gebeurt het, dat inteelt lijdt tot nadelen – Wikipedia vertelt je wat voorbeelden. Dit werkt zo:

De mens krijgt bij zijn geboorte twee reeksen chromosomen mee, die ieder voor zich dezelfde genen bevatten, maar steeds in iets verschillende uitvoeringen. De natuur kan normaal gesproken kiezen tussen de twee uitvoeringen van een gen; de gezonde genen worden actief en bepalen de ontwikkeling van het kroost. Maar de kinderen van verwante ouders hebben meer kans op dezelfde uitvoeringen van een gen. Hoe nauwer de verwantschap, hoe groter de kans dat schadelijke genen van moeder én vader doorgegeven worden. (Wetenschap in Beeld)

Dit werkt geestelijk net zo. Als je alleen maar omgaat met een bepaalde groep mensen, heb je het samen misschien wel gezellig, maar ook samen dezelfde blinde vlekken, ‘genetische foutjes’. Hoe gevarieerder de mix van (gezonde!) invloeden is, hoe groter de  kans dat jouw genetische fout (leugen in je gedachten, verwonding in je emoties, houding van je hart) gecorrigeerd wordt door iemand die die ‘foutjes’ niet heeft.

Dit is mijn zorg over de ‘huiskerkbeweging’. Ik ben helemaal vóór kleine groepen christenen die aan huis samenkomen – doe er zelf ook driftig aan mee. Het herontdekken hiervan (door o.a. John Wesley en Yonggi Cho) is een mega-zegen voor Jezus’ Lichaam gebleken. Voor elkaars persoonlijke noden bidden, de Bijbel wat dieper doorspreken, zonde belijden in een veilige omgeving, je rot lachen om jezelf en elkaar, eten en snacken en tafelvoetballen, samen mensen bereiken met het evangelie of met goede werken – het is Bijbels en het voelt goed en het werkt!

Maar als die groepen zich gaan afscheiden van het grotere geheel van de Kerk, krijg je een probleem. Ze gaan zich soms exclusief gedragen, of lijden aan het Elia-compex (‘ik ben de enige die nog over is’) – en hun vruchtbaarheid voor de Heer en de gezondheid van hun geloofsleven (én van de ‘kinderen’, letterlijk & figuurlijk) heeft er onder te lijden.

Handelingen 2:46 geeft de balans mooi aan:

En zij bleven dagelijks eensgezind in de tempel bijeenkomen, en terwijl zij van huis tot huis brood braken, namen zij gezamenlijk voedsel tot zich, met vreugde en in eenvoud van hart.

Niet OF/OF maar EN/EN.

Of mensen zitten wel zondag in een gemeente groter dan die huiskamer, maar blijven daarbinnen een afgezonderd groepje. Jongeren die alleen omgaan met jongeren, ouderen met ouderen. Evangelisten met evangelisten, herders met andere pastoraal ingestelde types. Extraverten & introverten, allochtonen & autochtonen, rijken & armen, kantoorkikkers & huismoeders, visionairs & detaillisten, etc etc..: Gezellig en soms nodig om regelmatig ‘onder gelijken’ te zijn – maar als het daarbij blijft versterk je elkaars blinde vlek!

We hebben de correctie nodig die uitgaat van gewoon omgaan met en luisteren naar mensen die anders zijn dan wij. We leren ervan. Teams worden er sterker en diverser van.

Als het hele lichaam oog was, waar zou het gehoor zijn? Als het hele lichaam gehoor was, waar zou de reuk zijn?

En het oog kan niet zeggen tegen de hand: Ik heb je niet nodig, of vervolgens het hoofd tegen de voeten: Ik heb jullie nit nodig.

(…) opdat er geen verdeeldheid in het lichaam zou zijn, maar de leden voor elkaar gelijke zorg zouden dragen (1 Korinte 12:17-25)

Word als ik: een halfbloedje!

🙂